دروگر

برش علوفه یکی از متداول ترین فعالیت ها در بخش کشاورزی می باشد. در حالت سنتی یک کارگر با داس میتواند فقط حدود 200 متر مربع علوفه را در یک روز دروکند در صورتی که با دروگر دوچرخ معمولی در هر ساعت میتوان حدود 2000 متر مربع را درو کرد.

انواع دروگر

برای برداشت مکانیزه علوفه دروگر های مختلفی در دسترس هستند از جمله :

• علف زن های دستی موتوری 
• دروگر های دو چرخ
• دروگر های سه چرخ
• دروگر های چهار چرخ
•  موور پشت تراکتوری

برای مزارع متوسط علوفه (بین یک تا پنج هکتار) دروگرهای دو چرخ یکی از بهترین گزینه ها برای برداشت می باشند.

این دروگرها بسته به سیستم برش دو دسته هستند:

• دروگرهای شانه ای
• دروگرهای بشقابی

دروگر های شانه ای معمولا بیشتر از دروگرهای بشقابی دو چرخ مورد استفاده قرار میگیرند. یکی از دلایل این است که دروگر های بشقابی در برش چین اول به محصول تنش وارد کرده و در برشهای بعد مقدار محصول کاهش می یابد .

اجزای اصلی دروگر

اجزای اصلی دروگرها یرعبارتند از:

• موتور
• گیربکس
• ترانسمیشن
• تیغه برش یا کاتربار

ویژگی های دروگر

• موتور دروگرها میتواند از نوع بنزینی یا دیزل تک سیلندر هواخنک است که قدرت این موتورها از 5 اسب بالا میباشد.سیستم کلاچ میتواند از نوع خشک یا روغنی باشد.
• گیربکس دروگر معمولا دارای 2 تا 3 دنده جلو و یک یا دو دنده عقب می باشد تا سرعت مناسب را برای عملیات مختلف تامین نماید.
• ترانسمیشن دستگاه بعد گیربکس قرار گرفته که حرکت دورانی گیربکس را به حرکت رفت و برگشتی تبدیل می کند .
• ترانسمیشن ها میتوانند از نوع خشک یا روغنی باشند که نوع روغنی آنها سرویس و نگهداری راحت تری داشته و بیشتر مورد استفاده قرارگرفته ضمنا استهلاک کمتری دارند.
• تیغه برش یا کاتر بار برای برش  مورد استفاده قرار میگیرد که از یک تیغه ثابت و یک تیغه متحرک با حرکت رفت و برگشتی تشکیل میشود.
• عرض برش دستگاههای موور دو چرخ معمولا حدود یک متر است .
• تیغه و انگشتی های واحد برش بر اساس نوع محصول و شرایط مزرعه متفاوت می باشند. در مزارع دارای سنگ انگشتی مخصوص نقش محافظ تیغه را بازی میکند.
• ارتفاع تیغه برش بوسیله نگهدارنده زیر تیغه قابل تنظیم است.